Trump’ın pek çok şöhreti yanına “kadın düşmanlığı” da yazılabilir. İlk iktidar döneminde yaptıkları nedeniyle seçilmesi ardından, dün sokaklara çıkan Türkiyeli kız kardeşleri gibi protestolar düzenleyen ABD’li kadınlar, şimdi neler yapacağının da farkındalar: Kürtaj ve doğum kontrolüne erişime engeller, kadın – erkek arasındaki ücret farkını kapatma çabalarının zayıflatılması, kamu eğitiminde cinsiyet ayrımcılığını yasaklayan yasanın etkisizleştirilmesi, vb.

Şaşırtıcı olabilir, ama bu kadın düşmanının AB için şans olacağını düşünenler de var!

Avrupa Gazeteciler Birliği’nin Roma’daki 62. Kongresi’nde konuşan İtalyan Haber Ajansı AGİ’nin müdürü Rita Lofano da onlardan biri.

Lofano, kritik bir dönemeçteki AB’nin, ya siyasi açıdan tam bir bütünleşmeyle, ortak ve bağımsız bir savunma mekanizması inşa ederek uluslararası sahnede etkin olacağını ya da önemsizliğe mahkûm olacağını vurguladığı konuşmasında, “Avrupa’nın artık bahanesi kalmadı ve bir yarım proje olarak kalmaya tahammülü yok” demişti.

Ona göre; çoğu AB için bir “tehdit” saysa da, Trump siyasal bütünleşme yolunda bir fırsat ve Beyaz Saray’da onun oturması “Avrupa projesine kararlı bir dönüş yapma zamanı”nın gelmesi demek.

Rusya-Ukrayna savaşı patlayınca bağımsız ve ortak savunma anlayışından uzaklaşarak NATO’da ABD’nin arkasında sıraya dizilen Avrupalılar, şimdi Trump’ın öngörülemezliği ve AB’den savunmaya daha fazla katkı istemesi nedeniyle endişeliler.

Avrupa’nın “ağırlığı olan” son lideri denilebilecek Merkel’in anılarındaki Trump değerlendirmeleri de bu endişeleri besleyecek: Otokrat ve diktatörlere hayran, duygusal kararlar veren, bütün ülkeleri rakip gören, birinin kazancını diğerinin kaybetmesine bağlayan, işbirliği ile herkesin kazanabileceğine inanmayan, müttefiklerle ilişki geliştirmek yerine Putin’e yakınlık duyan biri!

AB’de Trump’a hayran olan liderler olsa da Merkel gibi düşünenlerin ağırlık kazanması Trump ABD’sinden bağımsız çizgi arayışlarını güçlendirecek.

İlk döneminde Trump’ın küresel jeopolitik değişimler peşinde koşması ve Avrupalı müttefikleri ile yaşadığı gerilimler unutulmuş değil. “Önce Amerika” politikaları, NATO’ya duyduğu şüphe ve ittifaklara işletmeci mantığıyla yaklaşması, zaten kimi AB liderinin ABD’ye güvenlerini ve ilişkileri sorgulatıyordu.

Bu yüzden, “Onun Beyaz Saray’a dönüşü, AB’nin savunma ve stratejik özerklik alanlarında daha derin bir entegrasyon için bir katalizör olabilir” diyenler az değil.

Onlara göre; Trump’ın başkanlığı, AB’nin kendi güvenliğinden daha fazla sorumlu olması, kaynakları birleştirme, ortak askeri projeleri geliştirme, Avrupa Savunma Fonu’nu güçlendirme ve Kalıcı Yapılandırılmış İşbirliği (PESCO) gibi projelere ivme kazandırmaları gereğini gösterecek.

Birleşik Krallık’ın “ilerici” dergisi The New Statesman’ın geçen haftaki kapağı “Trump Dünyası”ydı ve Avrupa bölümünde; “Avrupa ülkeleri, Trump’ın 2016’daki zaferine, savunma, teknoloji ve ticaret alanlarında ABD’ye olan bağımlılıklarını azaltarak yanıt verselerdi, bugün çok daha iyi bir durumda olurlardı” deniliyordu.

AB, dergiye göre, Trump’a karşı üç şekilde tepki verilebilir: 1- Onu görmezden gelmek ve önceden yaptığı gibi devam etmek. 2- Daha bağımsız hale gelmek için adımlar atmak. 3- Trump’la anlaşmalar yapabileceğini ve kazançlı çıkabileceğini sanmak.

Bu üçüncüsünü “kandırılma” olarak niteleyen değerlendirmede, “En iyi strateji, ABD’ye olan bağımlılığımızı azaltmak olacaktır” denilse de, bu konuda Avrupa liderlerine pek güvenilmiyor.

Üç senaryodan hangisinin gerçeklik kazanacağını ve Trump’ın ABD’den bağımsız bir AB yolunda şans olup olamayacağını zaman gösterecek.

Şans olmasının daha dengeli bir dünyanın yolunu açacağı ise şimdiden söylenebilir.