CHP Genel Başkanı Özgür Özel, önceki gün Meclis’te yaptığı grup konuşmasında, partisinin cumhurbaşkanı adayını belirleyeceği ön seçimin 23 Mart’ta yapılacağını ve Mansur Yavaş’ın bu seçimde aday olmama kararını kendilerine bildirdiğini açıkladı.

İmamoğlu ve Yavaş arasında “tam mutabakat” olduğunu söyleyen Özel, “Türkiye’ye umut olmuş iki ismin ön seçim yarışına girerek birbirini yıpratmaması konusundaki talep ve öneriyi konuştuk ve fikir birliğin vardık” dedi.

Bu açıklama, Ekrem İmamoğlu’nun CHP’nin resmi ve birinci cumhurbaşkanı adayı olacağının kesinleştiği anlamına geliyor. CHP’nin ön seçiminde İmamoğlu’ndan başkasının birinci çıkma ihtimali bulunmuyor. Yavaş seçime girmeye karar verse de bu durum değişmeyecekti. Zaten Yavaş da bunu bildiği için parti içi yarışa girmeme kararı aldı.

Öte yandan Özel’in aktardığına göre Yavaş, “partililerin kararına saygılı olacağını” belirtmiş. Bu da muhalefet adına son derece önemli bir gelişme. İktidar cephesinden gelen kışkırtma hamleleri karşısında muhalefetin bütünlüğünü koruyabilmesi kritik. Yavaş’ın, en azından bu aşamada, köprüleri atıp ayrı bir kulvara geçerek kendi adaylığı için kamuoyu yaratmaya çalışmayacağını anlıyoruz. İmamoğlu da ona karşı yapıcı bir tavır içinde. Peki Yavaş ne yapabilir?

Yavaş’ın önünde iki seçenek var. Cumhurbaşkanı adayı olmak istediği ortada. Dolayısıyla sürecin bir yerinde bu sıfatı almak için harekete geçmesi sürpriz olmaz. Fakat bunun yolunun CHP’nin yapacağı ön seçimden geçmediği de artık kesin. Bununla birlikte, Yavaş’ın CHP’den vazgeçmek gibi bir lüksü de olamaz; zira bu, muhalif taban içindeki en büyük parçayı gözden çıkarması demek. O nedenle Yavaş, şimdilik adaylık konusunda aceleci davranmayı uygun bulmuyor.

Özel’in ön seçim yapılacağını söylemesinin ardından Yavaş’ın ilk tepkisi, “Gün ola harman ola, o güne kadar kim kalacak, önce bir seçim tarihi belli olsun” şeklindeydi. Yavaş, seçimin yapılacağı güne kadar şartların değişebileceğini düşünüyor. Değişebilecek şartlardan en önemlisi, iktidarın bir numaralı hedefi konumundaki İmamoğlu’nun “yargı” kararıyla siyasi yasaklı hale gelmesidir. Yavaş böylesi bir durumda, CHP’nin “resmi adayı” apoletini takabilir. Tabii bu meselenin İmamoğlu gibi proaktif bir siyasetçiyi bir anda devre dışı bırakacağını varsaymak da onu hafife almak olur.

İmamoğlu’nun yarışa devam ettiği senaryoda ise Yavaş, stratejisini muhtemelen muhalefetin iki adayla girdiği bir cumhurbaşkanlığı seçimi üzerine kurmaya gayret edecek. Yavaş, adaylığını CHP’deki ön seçimle alamasa da, anketlerde kendisine yönelik toplumsal desteğe işaret edecek ve bunu görmezden gelemeyeceğini söyleyerek adaylık için kolları sıvayacak. Eğer böyle bir gerçeklik açığa çıkarsa, muhalefetin cumhurbaşkanlığı seçiminin ilk turunda Erdoğan’ın karşısında iki adayla yarışacağı ve ilk turda az oy alan muhalif adayın, ikinci turda diğerini destekleyeceği söylenecek.

Teoride kulağa hoş gelse de, bu formülün muhalefet içindeki çelişkileri kaşımak ve düşmanlık yaratmak için fırsat kollayan rejime uygun bir ortam sunacağı akıldan çıkarılmamalı. İmamoğlu’nun seçime girebildiği koşulda başka bir formül geliştirilemezse, bugün verilen tüm iyi niyetli mesajlara ve birlik-beraberlik fotoğraflarına rağmen yarın Yavaş’ın aday olarak sahneye çıkması, idare edilmesi zor riskler doğurabilir. Üstüne bir de Kürt hareketi aday çıkarırsa denklem hepten karmaşık hale gelecek.

SİYASET USTASI ERDOĞAN!
Bir yandan adaylık tartışmaları sürerken diğer yandan ise iktidar İmamoğlu üzerindeki baskıyı günden güne artırıyor. CHP Kurultayı’na soruşturma açılmasının akabinde İstanbul’da 9 CHP’li belediyeye daha operasyon yapılarak aralarında Kartal ve Ataşehir belediye başkan yardımcılarının olduğu 10 kişi gözaltına alındı.

Operasyonun gerekçesi, yerel seçimlerdeki “kent uzlaşısı” stratejisi. Deniyor ki “CHP bu stratejiyle teröristleri belediyelere soktu.” Hükümete yakın medyada PKK yöneticilerinin seçimlerden önce kent uzlaşısı hakkındaki yorumları da buna kanıt olarak gösteriliyor.

İyi de örgüt yöneticileri, Bahçeli’nin DEM Partililerle tokalaşmasıyla başlayan ve Öcalan’a yapılan çağrıyla devam eden süreçle ilgili de olumlu açıklamalarda bulundular. DEM Partililer, iktidar Öcalan’dan çağrı beklerken “terörist” olmuyor da anamuhalefetle yerel seçim ittifakı yapınca mı terörist oluyor?

Cumhur İttifakı, Öcalan’ı Meclis’e buyur edince bu “tarihi çağrı” olarak alkışlanıyor da legal bir siyasi partide faaliyet yürüten isimler belediye meclislerine girince mi “terörle işbirliği” yapılmış sayılıyor? DEM Parti, iktidarla temas kurunca makbul oluyor, iktidara kaybettirecek bir pozisyon alırsa “terörist” yaftası yiyor. Aynı şekilde muhalefetin, DEM ile uzlaşması soruşturma ve operasyon konusu ama eğer iktidar kanadı DEM’den ve hatta örgütten istediği karşılığı alırsa bunun adı “siyaset”…

Şimdi böyle bir durumda, Türkiye’de yargının siyasi yönlendirmeden bağımsız hareket ettiğine, Erdoğan’ı değil de hukukun kaidelerini ölçü aldığına kim inanır? Siyasi rekabet, işte böyle adil olmayan koşullarda, çifte standartlı şekilde yapılıyor. Sonra da Erdoğan’a “siyaset ustası” deniyor. Oysa sormak lazım; usta bu nasıl demokrasi?

TEŞEKKÜR…
Geçtiğimiz cumartesi gecesi mesai arkadaşlarım Uğur Koç ve Yaşar Gökdemir ile gözaltına alınmamızdan sonra desteğini, dayanışmasını gösteren, bize yalnız olmadığımız hatırlatan herkese çok teşekkür ederiz. “Her şerde bir hayır vardır” derler, herhalde bu sürecin olumlu tarafı da ne kadar kalabalık olduğumuzu hep birlikte bir kez daha görmek oldu. Demek ki memleketin geleceğine dair hissettiğimiz umut boşuna değilmiş.